Pemuteran naar Ubud

Vanmorgen om half tien vanuit Pemuteran vertrokken naar Seririt, de reis verliep voorspoedig, gedeeltelijk langs de zee. In Seririt een stukje met de scooter naar het volgende busje richting Denpasar. Dit stuk was de eerste 10 km heel vervelend omdat ik het idee had dat de chauffeur geen rijbewijs had. Hij kwam met schakelen niet verder als de twee en keek strak voor hem op straat. De instrumenten uit het dashboard waren verwijdert, de raam was uit de sponning, zijn stoelzitting zat helemaal los, hij rookte en belde, zat berichtjes te lezen en viel bijna in slaap. Hij had een Hindoe altaar met brandende wierrook stokjes voor in de bus aan het plafond hangen en de dakbekleding daarboven was bruin uitgeslagen.
We hadden een mooie route veel dalen met rijstplateaus en schitterende bomen maar soms vond ik het eng als ik naar de chauffeur keek die zat te geeuwen, en de ogen dicht op deze weg met vele verradelijke bochten en dieptes. Ik was geneigd uit te stappen maar heb hem twee keer een tikje gegeven en gevraagd of hij wakker wilde blijven. Later, toen het busje schijnbaar warm gelopen was ging het beter en bleef hij ook wakker, je zou zelf ook in slaap vallen bij dat tempo en dat begrijp ik ook wel.
We hadden onderweg een stop waar de chauffeur even eruit ging, het busje rolde terug en een allerte passagier trok aan de handrem. Het wemelde er van de aapjes, de bomen schudde heen en weer. Toen er wat uit het raam gegooid werd duurde het niet lang voor er een hele troep apen lekker zat te smullen voor onze ogen.
In Denpasar ben ik na wat onerhandelen in een klein busje tercht gekomen, deze bracht mij naar Ubud waar ik om half vijf aankwam. Nu moe maar blij dat ik op mijn afgesproken plaats ben ga ik zo even wat eten, lekker douche, plannen maken voor morge en vroeg in bed.