De reis gaat dan nu ook beginnen.

Maandag ochtend 8.15 uur komt de taxi voorrijden, de man van Claudia, Eugene moet voor zijn werk naar Weesp en ik mag meerijden. Ik heb dat aanbod met twee handen aangepakt en we hebben gezellig zitten kletsen in de auto.
Daar moet in na het inchecken nog 5 minuutjes wachten op de trein naar Schiphol. Tijd genoeg om nog wat winkels te kijken en te kopen wat ik nog nodig heb. Een terasje cappacino met iets lekkers en mensen kijken, de tijd vliegt voorbij.
Dan is het tijd om in te checken bij vertrekhal 3 en ballie 29, de juffrouw achter de desk helpt mij uitstekend en is heel vriendelijk.
Ik ontmoet ook een jonge dame, we hebben eveneen kort gesprek en zij verteld mij dat ze naar huis gaat na een bezoek van drie weken aan haar ouders. Ze wil dolgraag naar huis,naar haar man en twee kinderen. Steeds weer afscheid nemen met een dubbel gevoel maar Australie is haar thuis en daar is het heel wat .rustiger dan in Nederland.

Nu na de paspoortcontrole maar weer wat drinken en mensen kijken en dan wachten, oeps een kwartier vertraging. Maar de tijd gaat snel en voor ik het weet zit ik lekker aan de raamkant.
De opslagruimtes worden gesloten en er zit niemand naast mij., even afwachten tot de riemen losmogen en dan weet ik het wel. drie kussentjes en drie plaids, leuningen omhoog en daar lig ik als een prinsses met een sticker op mijn hoofdsteun dat ze mij wekken voor het eten.

Dan gaan we landen op Dubai, een vliegveld zooo groooot! Als we over de langdingsbaan taxien zie je al weer drie nieuwe vliegtuigen in de lucht aanstalte maken om te landen en achter ons was ook al een vliegtuig aan het taxien. Schijnbaar zijn er dan ook nog twee van die kolosale vliegvelden want er stonden bussen die passagiers voor andere bestemmingen naar een ander vliegveld brachten. ook het opzoeken van de gate was weer een hele tocht. Dubai is echt een vliegveld met wereld bestemmingen overal naar toe. Het wachten van vier uur was zeker geen probleem want ik zag jonge dames met boerka, oliesjieiks, dames die hun handen en voeten met zeer dune kanten hena tatoeage versierd hadden. meisjes die een groot deel van hun toppen van de vingers donker gekleurd hadden en de vele verschillende mensen die ik onzichtbaar heb kunnen geobserveren. De koffie met een aarbeien vlaatje betaal ik 55 UAE Dirham voor wat neerkomt op ruim 17 euro. Het was mij bekend dat Bubai heel duur is

Weer is het tijd om in te checken en weer zit ik aan de raam kant en weer komt er niemand naast mij zitten. Maar de rij in het midden blijft ook geheel leeg en dat zijn vier stoelen, vier kussens en vier plaids. Nadat de gordels los mogen hoef ik niet na te denken en wip over naar mijn luxe slaapcomfort, nu zelfs ook nog mijn benen kunnen strekken.

Na de landing op Jakarta, een kort gesprek met een jonge man komt als vierde mijn rugzak dus ben ik al weer weg. Navraag over mijn verdere reis naar Bogor wordt mij geadviseerd de bus te nemen en deze reis duurt drie uur. Na 10 minuutjes komt de bus maar ik wil er zeker van zijn dat mijn rugzak in de bagaruimte gaat en blijf even kijken. Het gevolg, geen zitplaats meer dus dat wordt weer uitstappen en opnieuw wachten. deze keer 20 minuten en het begint wat te regenen. Toen de volgende bus naar Bogor kwam heb ik zelf mijn rugzak in het ruim gedaan en als de bliksem in de bus. Voordat we Jakarta uitwaren was het al pikke donker, maar Jakarta is dan ook wel erg groot, telt 18 miljoen inwoners en kilomaters lange sloppenwijken. En ik ben ook weer soms in slaap gesukkeld waarna ik weer onnodig wakker schrok. De eind bestemming is Bogor en daar moet ik naar toe, dus geen probleem. Komen we in Bogor aan staa er gelijk taxi mannen die mij willen brengen naar mijn hostel. ik heb ze afgeschud en ben eerst wat gaan eten en mijn telefoon opladen om het adres te achterhalen. Daar deed de ober een voorstel een taxi te bellen voor mij wat ik helemaal geweldig vond. Alleen hoe groot Bogor is en met die smalle straatje en ook veel armoede. de taxi chauffeur had er wel wat moeite mee het te vinden en soms dacht en hoopte ik vurig dat hij echt verkeerd zou zitten wat gelukkig later ook bleek te zijn. ik ben bij een hostel aangekomen die wordt gerund door een lieve jonge vrouw. ik ben best wel uitgeput van de reis maar kon het niet laten om met mijn dagboek te starten.
Morgen start mijn eerst dag in Bogor en hoop ik jullie weer mooie en spannenden verhalen te kunnen melden.
Liefs, Jeannette